თავისუფალი უნივერსიტეტის ასისტენტ-პროფესორი, მთარგმნელი და ფილოლოგი ზაალ ჩხეიძე თავის ფეისბუკის გვერდზე წერს, რომ გუშინ, 6 მარტს, აქციის შემდეგ ოპერის მიმდებარედ ავტობუსის გაჩერებაზე მყოფი, წიგნის კითხვისას პოლიციამ დააკავა. აღმაშენებლის გამზირზე არსებულ პოლიციის განყოფილებაში დაახლოებით ორსაათიანი დაყოვნების შემდეგ ორი ადმინისტრაციული სამართალდარღვევის ოქმი გადასცეს ჯამში 7 ათასლარიანი ჯარიმით. ზაალ ჩხაიძე თავის ამბავს, ფეისბუკის გვერდზე ვრცელ პოსტს უძღვნის. "11:16-ზე პოლიციამ მოგვიწოდა დავშლილიყავით და დავიშალეთ. წამოვედი ფეხით, როგორც ხშირად და ოპერის წინ, რადგან 11 წუთი ეწერა ავტობუსის მოსვლას, გავჩერდი და დაველოდე, ვკითხულობდი წიგნს. ჩემმა სტუდენტებმა და მეგობრებმა იციან წიგნის კითხვის მიმართ ჩემი აკვიატებული დამოკიდებულება, აქციებზე თან მაქვს ხოლმე რომელიმე წიგნი, გზაში ვკითხულობ, ძალიან შველის ნერვებს. ამჯერად ვკითხულობდი დიდებული ავტორის Noel Riley Fitch-ის კეთილ და ლამაზ წიგნს Sylvia Beach and the Lost Generation. ის იყო დავასრულე ეპიზოდი სილვია ბიჩის, ადრიან მონიეს, ვალერი ლარბოსა და ლეონ-პოლ ფარგის მეგობრობის შესახებ, რომ ჩემ გვერდით, რუსთაველზე, გაჩერდა დაბურულშუშებიანი მანქანა, უნდა ვაღიარო, მანქანა მხოლოდ მას შემდეგ შევამჩნიე, როცა სამი კაცი მოვიდა, ერთ-ერთი ნიღბიანი. ერთმა საბუთი მაჩვენა და ზრდილობიანი, თუმცა მტკიცე ხმით, მითხრა, უნდა გამოგვყვეთ. ყველაფერი ცხადი იყო. ყოველგვარი ახსნა-განმარტების, უფლებების გაცნობის ან დარეკვის უფლების გარეშე ჩავსხედით მანქანაში და ხმის ამოუღებლად ვიმგზავრეთ აღმაშენებლის გამზირზე მდებარე პოლიციის განყოფილებამდე. გადმოსულები ავედით განყოფილებაში, კიბეებზე ნიღბიანს არცთუ თავდაჯერებულად, თუმცა ღონივრად ჰქონდა მკლავში ჩემთვის ხელი ჩავლებული. აქამდეც და ამის შემდეგაც ყველაფერი ხდებოდა ორივე მხრიდან ძალიან თავაზიანად (მე ზემოიმერელი ვარ, მოგეხსენებათ, და თავაზიანობა გულს მიჩუყებს), თქვენობით, მობრძანდით, დაბრძანდით. დაახლოებით საათნახევრის განმავლობაში ეს ადამიანები არკვევდნენ, ვინ ვიყავი, გადამიღეს სურათები, ელაპარაკებოდნენ გვერდზე ოთახში ტელეფონით სხვა ადამიანებს, მოახსენეს, ვინ დააკავეს (ამბობს, რომ პროფესორი ვარ). არკვევდნენ, რა უნდა ჩაეწერათ, რომელი ჯარიმა უნდა გამოეწერათ. სამწუხაროდ, მიუხედავად, ჩემი რამდენიმეგზის თხოვნისა, რომ მოეცათ უფლება, დამერეკა (სახლში ან ადვოკატთან), ეს უფლება არ მიმიღია, არ მომცეს უფლება არც შემომავალ ზარებზე მეპასუხა. პირველი პასუხი შედარებით ხისტი იყო, როცა დრო იქნება, მოგცემთ. სხვები უფრო მორიდებული: ჩემი გადასაწყვეტი არ არის, ათ წუთში გაგიშვებთ. საბოლოოდ, არასრულ ორ საათში გამათავისუფლეს, უკან ისევ იმ ახალგაზრდამ გამომაცილა, დაკავებისას ნიღაბი რომ ეკეთა, ამჯერად უკვე უნიღბო...